ซื่อสัตย์ถูกชายนามว่าฉลาด ปล่อยไว้ที่เกาะร้างกลางทะเล ซื่อสัตย์พย าย ามคิดหาวิธี ที่จะกลับขึ้นฝั่ง สิ่งที่ซื่อสัตย์หวัง ก็คือจะมีเรือซักลำผ่านมาทางนี้บ้าง ซื่อสัตย์ก็ได้ยินเสียงเพลง
แว่วมาแต่ไกล ซื่อสัตย์รีบมองไปยังต้นเสียงนั้น มีเรือลำหนึ่ง กำลังมุ่งมายังเกาะนี้ บนเรือลำนั้น มีธงผืนเล็ก โบกสะบัดอยู่บนธงนั้น เขียนคำว่าความสุข ที่แท้เป็นเรือของความสุขนั่นเอง
ซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียกเรือของความสุข ความสุขความสุข ผมคือซื่อสัตย์ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม เมื่อความสุขได้ยินก็พูดกับซื่อสัตย์ว่า ไม่ได้หรอก หากผมพาคุณขึ้นมาด้วย ผมจะหมดสุข
คุณดูสิ ผู้คนมากมายในสังคมยุคนี้ ที่พูดความจริงแล้วกลับไม่มีความสุข ขอโทษนะซื่อสัตย์ ผมรับคุณขึ้นมาไม่ได้ พูดเสร็จความสุข ก็จากไป ผ่านไปสักครู่หนึ่ง ตำแหน่งก็ผ่านมา ซื่อสัตย์
ตะโกนเรียกตำแหน่ง ตำแหน่งตำแหน่ง ผมคือซื่อสัตย์ ผมขออาศัยเรือของคุณ ขึ้นฝั่งได้ไหมตำแหน่งพอได้ยินก็ รีบหันหัวเรือให้ห่างออกไป จากนั้นก็หันมาพูดกับซื่อสัตย์ว่า ไม่ได้ไม่ได้ซื่อสัตย์
คุณจะขึ้นมาอยู่กับผมไม่ได้ คุณรู้ไหมตำแหน่งที่ผมได้มานั้น มันย ากเย็นสักเพียงใดหากผม พาซื่อสัตย์อย่างคุณ มาอยู่ด้วย ผมก็จะสูญเสียตำแหน่งไปแน่ๆ เพราะตำแหน่งนี่ ผมได้มาด้วย
ความไม่ซื่อสัตย์ ยังไงผมไม่ขออยู่ร่วมกับคุณ ซื่อสัตย์น้ำตาคลอเบ้ามองตำแหน่ง ที่รีบออกเรือจากไปอย่างสิ้นหวัง. รู้สึกสับสนในตนเอง เป็นอย่างยิ่ง หรือในปัจจุบันนี้ ไม่มีใครต้องการ
ซื่อสัตย์แล้ว อยู่ๆท่วงทำนอง ที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนักก็แว่วดังขึ้นมา เรือลำหนึ่ง บรรทุกแข่งขันเป็นจำนวนมากผ่านมา ซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียก.แข่งขันแข่งขัน ผมขอขึ้นเรือของคุณได้ไหม
แข่งขันถามกลับมา คุณเป็นใครคุณมีประโยชน์แค่ไหนกับพวกเรา ซื่อสัตย์ไม่อย ากพูดอะไรมาก เพราะเกรงว่าจะพลาดโอกาสอีก แต่ซื่อสัตย์ก็คือซื่อสัตย์ ยังไงก็พูดความจริงเสมอ ผมคือ
ซื่อสัตย์ห๊า.คุณคือซื่อสัตย์ หากพวกเรามีคุณอยู่ด้วย เราจะแข่งขันเอาชนะอะไรกับใครที่ไหนได้mพูดเสร็จแข่งขันก็หันหัวเรือจากไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ซื่อสัตย์ กำลังสิ้นหวัง อยู่ๆก็มีน้ำเสียง
อันเมตตาดังขึ้นว่า ลูกจ๋าขึ้นเรือเถิด เมื่อซื่อสัตย์เงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นผู้เฒ่าคนหนึ่ง ยืนอยู่บนเรือ ฉันคือกาลเวลา กาลเวลาแนะนำตัว ทำไมต้องมาช่วยผมครับ ซื่อสัตย์ถามออกไปด้วยความสงสัย
มีแต่กาลเวลาเท่านั้นที่รู้ว่าซื่อสัตย์ มีค่ามากเพียงใด กาลเวลาพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม กาลเวลาได้เล่าให้ซื่อสัตย์ฟังว่า พบ..ความสุข ตำแหน่ง แข่งขัน ที่ต่างก็เรือล่มอยู่กลางทะเล ตัวข้ากาลเวลา
ในอดีตเคยเป็นทั้งความสุข ตำแหน่ง และแข่งขันมาหมดแล้ว สิ่งที่ข้าได้เรียนรู้ก่อนมาเป็นกาลเวลาคือทุกสิ่งที่เคยเป็น ความสุขจะหายไป ถ้าไม่มีความซื่อสัตย์ ตำแหน่งที่ได้มาก็เป็นตำแหน่ง
จอมปลอม การแข่งขันก็จะได้ชัยชนะอยู่ได้ไม่นาน ก็จะล้มเหลว ไม่เป็นท่า จงเป็นคนซื่อสัตย์ เพราะเวลาเท่านั้นที่จะคัดสิ่งที่ดีให้กับคุณ
ขอบคุณที่มา : k h a o n a r o o
