หากรักด้วยใจ ถึงจะหน้าตาอย่างไร เขาก็รักอยู่ดี

ถ้าความรักเป็นเรื่องขอจิตใจจริงล่ะก็ แล้วทำไมยังหลงเ ส พสุขกับเปลือกนอกอยู่ทำไม จึงยังหลงสมมุติโลกว่าต้องเป็นแฟนกันหรือแต่งงานกัน เป็นเพื่อนกัน

ไปไม่ได้อย่างนั้นหรือการที่เราจะรู้ได้ว่าเรารักด้วยใจจริงหรือไม่นั้น ต้องทดสอบด้วยการปลดเปลื้องสิ่งที่ไม่จำเป็น ออกในกรณีที่เราไปรักคนอื่น เราอาจจะต้อง

ค้นใจตัวเองว่า คนดีมีตั้งมากมาย เราไปรัก ไปหลง ไปเ ส พอะไรกับเป้าหมายคนนี้อยู่ถ้าเขาหน้าตาไม่ดีล่ะ บ้ านจนล่ะ ทำงานที่ดูแล้วไม่น่าเจริญล่ะ เป็นคนที่ผู้อื่น

ไม่ยอมรับล่ะ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังเป็นคนจิตใจดีนะเรายังจะรักเขาอยู่หรือไม่ หรือเรายังต้องการปัจจัยพื้นฐานเพื่อเ ส พสิ่งใดสิ่งหนึ่งอยู่ถ้ามีคนมารักเราก็ลองดูซิว่า

เขามาเ ส พอะไรจากเรากันแน่ คุณสมบัติพื้นฐานทางโลกีย์นั้นอาจจะลดได้ย ากแต่เราก็สามารถใช้ศีลเข้ามาคัดกรองได้ ยกตัวอย่างเช่น ถ้าเราหน้าตาดีเราก็เลิก

แต่งตัวแต่งหน้าเสียถ้าเราฐานะดีเราก็สร้างนิสัยประหยัดอดออม ถ้าเราหน้าที่การงานดีก็หัดออกไปทำงานฟรี ทำงานจิตอาสาบ่อยๆหรือถ้าเราเป็นคนที่มีชื่อเสียง

ได้รับการยอมรับมาก ก็ให้เราลดความหลงในตัวตน เช่น ยอมเป็นผู้น้อยสำหรับใครสักคนยกตัวอย่างเช่น ยอมยกพระพุทธเจ้าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ และน้อมรับคำสอน

และวิธีปฏิบัติของท่านมาใช้วิธีที่ยกตัวอย่างมานี้ก็ทำเพื่อที่จะคลายข้อสงสัยว่า แท้จริงแล้วเขารักเราที่ใจหรือรักเปลือกที่ห่อหุ้มเราอยู่เปลือกแห่งโลกีย์นั้นดูเหมือน

สิ่งที่น่าได้น่ามี คนเขลาย่อมเข้าใจว่ามีรสหวานซึ่งคงไม่มีใครอย ากรับเอาคนที่หวังจะเ ส พสุขแค่เปลือกเข้ามาในชีวิตแน่นอน แต่เราก็มักจะหลงทำในทิศทางตรงกันข้าม

เมื่อมีใครที่เราชอบเข้ามาในชีวิต เราก็จะเริ่มแต่งตัว ทำตัวเองให้ดูดี พรั่งพร้อมไปด้วยกาม ลาภ ยศ สรรเสริญทั้งหลายเพื่อให้เขาเข้ามาสนใจเรา ใช้ความเป็นโลกีย์

ล่อเหยื่อที่เราอย ากเ ส พเข้ามาในชีวิต แล้วเราจะได้พบกับคนที่รักด้วยใจได้อย่างไรเราสามารถใช้ข้ออ้างว่าการคบกันก็ควรมีความเหมาะสมกันบ้ าง นั่นหมายถึง

ความต้องการพื้นฐานทางโลกีย์ซึ่งแสดงให้เห็นได้ว่าเรามีมาตรฐานในการยอมรับการสนองกิเลสขั้นต่ำได้มากน้อยเท่าไหร่และนั่นก็หมายความว่าเรายังมีกิเลสเท่าไหร่

ถ้ามีมากก็ต้องการมาก ถ้ามีน้อยก็ต้องการน้อยการรักที่ใจอย่างแท้จริงนั้น จะมองข้ามเปลือกแห่งโลกีย์ที่ห่อหุ้มอยู่จะสามารถข้ามผ่านสมมุติโลกที่หลอกให้เรา

หลงเ ส พหลงติดหลงยึด ไม่ว่าจะเป็นการคบหากันเป็นแฟนหรือคู่แต่งงานซึ่งจะก้าวข้ามสิ่งที่ไร้ส า ระเหล่านั้นไปเสีย เหลือแต่คุณค่าแท้จริงของจิตวิญญาณดวงหนึ่ง

ที่ควรได้รับความรักถึงอย่างนั้นก็ตาม ไม่มีสิ่งใดในโลกที่ไม่สมควรได้รับความรักเลย เราจึงควรเพิกถอนความหลงติดหลงยึดในตัวบุคคลกระจายความรักออกไป

โดยไม่ต้องมีกรอบใดๆมาขวางกั้นพ ลั งแห่งเมตตาอันไม่มีประมาณนี้

ขอบคุณที่มา : k u m k o o m.