อายุมากขึ้นถึงได้รู้ว่า บางครั้งการที่อยู่คนเดียวเงียบๆ ย่อมดีกว่า

วันไหนที่รู้สึก เหนื่อยมาก อยากร้องไห้ก็ร้องออกมาเลยทุกคนมีมุมอ่อนแอ ไม่มีใครเข็มแข็งได้ตลอดหรอก

ความอ่อนแอ ก็ไม่ได้อยู่กับเราไปตลอดเช่นกันอยู่ที่ไหนแล้ว ไม่มีความสุข ก็แค่เดินออกมา

เหนื่อยก็นั่งพัก เติมพ ลั งให้เต็ม แล้วค่อยก้าวต่อก็ยังไม่สายชีวิตมันไม่ได้ง่ายอยู่แล้ว อดทนหน่อย แล้วทุกอย่าง

จะผ่านไปได้ดีหากคุณแข็งแกร่ง..ปัญหาที่เจอก็คือแรงส่งหากคุณกล้าหาญ.. วิ ก ฤ ติที่เจอก็คือโอกาส

เข้มแข็งไว้นะ พึ่งพาตัวเองได้ แม้ไร้เสียงปรบมือจากผู้คนแต่ตัวคุณย่อมภูมิใจ พึ่งพาตัวเองได้ คือ คนจริง

เมื่อโตขึ้น ก็จะเข้าใจอะไรในชีวิตมากขึ้น แล้วทุกสิ่งที่เราเคยคิดว่าสำคัญกับชีวิตเรา…บัดนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว!

ยิ่งโตยิ่งรู้สึกว่า บางเรื่องอยู่เงียบๆ จะดีกว่าพูดไปก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้น บางทีกลับแ ย่ลงซะด้วยซ้ำ

ยิ่งโวยวาย ยิ่งพูดออกไป ยิ่งไม่เป็นผลดีกับตัวเองเลยสุดท้ายแล้ว…ชีวิตจะสอนเราเอง ว่าควรทำตัวอย่างไร

แล้วชีวิต ก็สอนเราว่า..หลายสิ่ง “ หวังได้ ”..แต่ขอไม่ได้แล้วชีวิต ก็สอนเราว่า..“ ความจริงใจ ” ที่..ให้ไป

ไม่แน่เสมอไป ว่า..จะได้รับกลับ แล้วชีวิต ก็สอนเราว่า..การที่ “ ใส่ใจ ” คนอื่นมากไป..

คือ..“ การ ทำ ร้ า ย ตัวเอง ”..เพราะคนอื่น ไม่เห็นจะ ทุ ก ข์ ร้อนอะไรจงทำตัวเองให้เหมือนอากาศ แม้ไม่มีใคร

พูดถึงแต่ทุกคนก็ใช้หายใจ อย่าทำตัวให้เหมือนพายุ แม้ทุกคนพูดถึงแต่ไม่มีใครอยากเจอบางช่วงของเวลา

ก็เป็นช่วงเวลาที่ดี บางช่วงของเวลา ก็เป็นช่วงเวลาแ ย่ๆซึ่งมันเป็นเรื่องธรรมชาติ ที่เกิดขึ้นบนโลกนี้

ไม่มีอะไรที่ดีๆ ได้ตลอดกาล และไม่มีอะไรที่แ ย่ไปได้ตลอดเช่นกัน ถ้าเราปล่อยและวาง เรื่องแ ย่ๆที่ผ่านเข้ามาได้

เราเองก็พร้อมที่จะเปิดรับเรื่องดีๆ ที่กำลังจะมาถึงได้อย่างเต็มหัวใจแต่ถ้าเรามัวแต่ติดหล่ม ก้าวไม่พ้น เก็บมานั่งคิด

มานั่งบ่น มานั่งเศร้าเท่ากับเราปิดประตูที่จะรับทุกสิ่งไปเรียบร้อยแล้วยิ่งคิดเรื่องแ ย่ๆ ยิ่งนำพาเรื่องแ ย่ๆ อื่นๆตามมา

แค่เราปล่อยให้เรื่องเหล่านี้ให้มันเป็นแค่ทางผ่าน ตัดโซ่เส้นนั้นทิ้งซะ!! เพื่อออกไปพบชีวิตใหม่ที่ดีกว่าเดิม

ขอบคุณที่มา : นุสนธิ์บุคส์